1984
En in ene lag dit boek bij de boekenkraam op de Vismarkt, waar ik een andere boek kwam ophalen. Ja die heb ik ook gekocht inderdaad. En nee, genoeg boeken bestaat niet.
Dit boek gaat over rantsoen, alles is op rantsoen/ op de bon en ook nagenoeg niet verkrijgbaar, tenzij je wat spullen via de Zwarte Markt weet te regelen, alle andere dingen zoals vertrouwen en familie was ook daar niet te koop.
Mens zijn; niet voor spek en bonen.
Gezellig zijn deze boeken inderdaad niet, toch zetten beide boeken een kant van ‘de mens’ in het daglicht dat eigenlijk het daglicht niet kan verdragen. Ooit las ik ergens over, wat volgens die schrijver of onderzoeker, het begin was van de beschaving, van de gemeenschap. Nee, dit heeft niks te maken met ‘gemeente raden’ of wijze ouderen.
't komt, dik of dun, in orde!
Tja. Waar zal ik eens beginnen met mijn ‘verslag’ van dit parel-werk. Helemaal helder heb ik het nog niet, maar ach, ik type gewoon wat terwijl ik eerst maar eens dat koekje eet. En dan die honing…. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat het geen verzinsel is van Disney; dat beren (en niet enkel Winnie) echt enorm genieten van honing. Christiane Beerlandt geeft in haar boek, op één bladzijde, de hele strekking van weer:
“In het Grote Woud……
Sint-Anna
Wie? Sint-Anna; de oma van Jezus. Owhn; zij; geen idee….
Ook ik had geen idee, maar dan vis ik toch weer zo’n parel uit de gratis-bak bij Isis (Folkinge) en kan ik het blijkbaar niet laten om er iets over te typen. Zeker nu, zo met deze laatste Kerst-vakantie-dag 🙂
Duss. Sint-Anna, tussen 1450 en 1600 was zij dé heilige, zij werd aangeroepen bij nood. Maar hoe kan het dat ik nog nooit van haar heb gehoord; ze is in de doofpot gestopt. Of was het de brandstapel, voor haar dan figuurlijk gezien.
Machten; vibhūtipāda
Citaat: ‘Het zijn de machten die toebehoren aan Siva, de god van de yoga, die ook door ieder mens kunnen worden verkregen door de beoefening van de yoga.’ Bladzijde 124 van dit prachtige boek. Het gaat in hoofdstuk 3 over Machten, wat dit dan ook maar mag zijn. Op het moment dat je ze hebt is het niet de bedoeling dat je ze in de etalage zet. Pronken is dus niet de bedoeling. Aldus de auteur.
Zo mijmerend bij een Goddelijke bak koffie filosofeer ik er rustig op los.
De Oude Wijsheid
Helemaal ‘op’ is het boek nog niet. Iedere bladzijde voelt als bijzonder. Een boek uit 1924 met als titel ‘De oude wijsheid’. Een goedkope herdruk aldus het titelblad.
Het is een beetje alsof ik naar de inspiratiebron kijk voor het maken van StarWars. Met uitleg over de zeven hellen en hemelen (ja, ook zeven). Met een blik op de heel-allen (yep, het heelal).
Het is zoals je wilt
… ze denken dat ze goed zijn, slecht, kooplui of koningen, of wijzen; ze weten niet wat ze zijn, ze zijn nog niet geboren… Hij meende voor zijn leven te vechten, maar het was de dood die in hem vocht, het was mijn leven dat in hem wou overgaan. De mensen zijn niet geboren als ze niet gestorven zijn aan de dood, het zijn levende doden, het zijn stervende kooplui of koningen.
Werkelijk, ik had met hem te doen, altijd had ik met hem te doen gehad, hier en elders, met de reiziger zonder ware naam….
De fee van het tulpenveld
Ik heb iets prachtigs gezien. Ik heb de fee van een tulpenveld gezien – en de manier waarop zij het gaat belevendigen. Zij ‘werkt’ niet. Neen. Zij heeft daaromtrent geen enkel gevoel van plicht of verantwoordelijkheid. Zij beweegt zich zo’n beetje van hier naar daar, schijnbaar doelloos – maar met een hart vol vreugde voor alle schoonheid die zij waarneemt.
Zij ziet de tulpen op het eigen bewustzijnsvlak, terwijl – voor jullie aardse ogen – alles nog in diepe winterslaap is. Zij beweegt zich over het veld, in alle richtingen
De kip en de eend
Twee mensen zien een kip en een eend. De eerste persoon wil dat de kip een eend is en de eend een kip, maar dat kan gewoon niet. Hun hele leven lang kan het niet gebeuren. Als de eerste persoon niet stopt met zo te denken, zal hij moeten lijden. De tweede persoon ziet de kip als een kip en de eend als een eend. Zo is er geen probleem. Als je opvattingen juist zijn, is er geen lijden.
Hetzelfde geldt hier. Anicca – dingen die veranderlijk zijn – willen we constant maken.
Er was eens een vogel
die getooid was met een paar volmaakte vleugels en met glanzende, kleurige, prachtige veren. Kortom een dier, gemaakt om vrij langs de hemel te vliegen en iedereen die hem zag blij te maken.
Op een dag zag een vrouw de vogel vliegen en ze werd verliefd op hem. Vol verbazing volgende ze zijn schitterende vlucht, haar hart ging sneller kloppen, haar ogen schitterden.