Uit het boek ‘Vanuit de andere wereld’ van Albert Pauchard. Met de aanpassing van koren naar tulpen.

Ik heb iets prachtigs gezien. Ik heb de fee van een tulpenveld gezien – en de manier waarop zij het gaat belevendigen. Zij ‘werkt’ niet. Neen. Zij heeft daaromtrent geen enkel gevoel van plicht of verantwoordelijkheid. Zij beweegt zich zo’n beetje van hier naar daar, schijnbaar doelloos – maar met een hart vol vreugde voor alle schoonheid die zij waarneemt.

Zij ziet de tulpen op het eigen bewustzijnsvlak, terwijl – voor jullie aardse ogen – alles nog in diepe winterslaap is. Zij beweegt zich over het veld, in alle richtingen, op haar lichte voetjes … En, naarmate zij zich bewust wordt van de schoonheid van dat veld, vervult zich haar hart van vreugde – in evenredigheid met haar wil tot éénwording met die schoonheid, die zij geheel in zich wil opnemen.

En nu begint haar aura zich uit te stralen… steeds verder en verder… tot het de uiterste grenzen van het veld bereikt heeft. Zij neemt het werkelijk in zijn geheel in zich op en wanneer zij het zo in zich houdt, neemt de liefde, die zij ondervindt, steeds toe – terwijl het licht dat van haar uitstraalt van moment tot moment steeds grootser en schoner wordt.

Terwijl zij zich zo geeft, lijkt zij door deze éénwording zich in de tulpen op te lossen. Bovendien wordt het licht steeds sterker, en kijk … daar komt zij er weer uit te voor schijn… Zij verschijnt weer als een nieuwe geboorte, schitterender dan ooit juist door haar liefde – terwijl onder de invloed van haar tegenwoordigheid het levensprincipe actief wordt in iedere cel van de tulp.

Begrijp goed: zij is zich van niets bewust. Zij weet niets van jullie stoffelijke materie. Voor haar ziet het veld er uit zoals het is in de lente, een beetje vóór de bloeitijd. Haar bewustzijn strekt zich alleen uit naar de schoonheid, die de liefde in haar opwekt. En het is de liefde alleen, die het werk verricht. Nog nooit had ik mij zó gerealiseerd hoezeer de liefde werkelijk de basis van de schepping is.

Alle schepping berust op de liefde voor de schoonheid en ieder wezen wordt geboren in vreugde die daaruit voortkomt.

Dat is de ware basis van het heelal – en alles wat er in het heelal leeft. Want de liefde is een geweldige bouwende kracht – terwijl de haat, zelfs in haar meest gematigde vormen, altijd vernietigend is. Dat is wat ik ontdekt heb dankzij deze prachtige ervaring.