Nee, ik ben niet op de eerste bladzijde begonnen. Niet eens halverwege. Wanneer je het Oude Testament weggooit blijven er net zoveel woorden over als in de zaterdag editie van de krant. Dit laatste komt van Tom. 

Toen ik ooit begon aan fysiotherapie zeiden de woorden en zinnen uit die boeken mij helemaal niks. Met een medisch woordenboek in de aanslag, dacht ik ‘ik kan dit’. Na drie zinnen was het duidelijk dat ik alleen de lid-woorden niet hoefde te vertalen. Het was tijd voor een andere tactiek. Zo voelde dat ook toen ik het Boek Ester las. Jaren terug. Als Chinees. Lastig doorheen te ploegen. Ik kan je nu ook niet vertellen waar dit boek over gaat. Tuurlijk heb ik doorgebladerd naar het eind, met een verlangen dat het belangrijk is om te weten hoe het afloopt. Hoe wat afloopt? Tja. Geen idee. Dit Boek las ik tijdens de avondklok. In de periode dat ik met ondertekende papieren van mijn werkgever, me ‘s avonds op straat begaf. Heel bizar was dat. Dus wellicht las ik dat laatste hoofdstuk simpelweg omdat ik zo ontzettend behoefte had aan wat … Ja. Aan wat? Aan een eind-goed al-goed. Aan een ‘en ze leefde nog lang en gelukkig’. 

Bloed kruipt waar het niet gaan kan. Toen ik in de online-wereld werkte was de grap, dat de beste plek voor een lijk (= een link die nergens heen gaat) pagina twee van Google is. Nu ben ik van mening dat dit met religie hetzelfde is. De religieuze heeft een ongelezen Bijbel in de kast staan. Zouden ze dit Boek daadwerkelijk lezen dan zal religie verdwijnen. Huh? Wat zeg jij nou? Ja. Religie verdwijnt bij het lezen van de Bijbel. Het smelt als sneeuw voor de zon. De keus is natuurlijk aan jou of je Olaf wil behouden zoals Elza dit doet. 

Inmiddels ben ik bij Lucas en onderbouwing voor het fenomeen Kerst heb ik nog niet gevonden. Wat niet is, kan altijd nog komen natuurlijk. De herders die lagen bij nachte, zij lagen bij nacht in het veld, daar hoorden zij engelen zingen …… Die heb ik wel gevonden. Staat in Lucas hoofdstuk twee. 

En om Matteüs te citeren: ‘De lamp van het lichaam is het oog. Dus als je oog helder is, zal je lichaam verlicht zijn.’ 

Het nadeel is dat je dit pas duidelijk wordt op het moment dat je kunt zien. En tot die tijd tast je in het duister. Nee. Zien is niet hetzelfde als kijken. Huh? Wat wil je hier nou weer mee zeggen? Stel; iets lukt niet. Wat ga je dan doen? Ga je dan wachten op een magische moment? Of zoek je een hulpverlener met een reparatiecomplex? Of maak je de balans op en ga je iets anders doen zodat je dat ene, als het ware, cadeau krijgt? Wie het weet mag het zeggen. Tja. Ik maakte een tijd geleden de grap, dat ik als ex-kenniswerker veilig zit als het gaat om vervangen worden door AI en robotisering. Dit Boek laat een pad zien dat hulpmiddelen overbodig maakt. Die mag je even laten inzinken.   

Ik kan het niet laten: nog één uit Matteüs:

Ga binnen door de smalle poort. Want wijd is de poort en breed is de weg die naar de ondergang leidt; er zijn vele mensen die daarlangs gaan. Hoe nauw is de poort en hoe smal de weg die naar het leven leidt; er zijn maar weinig die hem vinden.