Ruggengraad
23 aug ’25 >> F. M. Alexander ontdekte in zijn eigen leven dat klachten verdwenen naarmate hij zijn lichaam in een andere positie bracht. In de positie dat het lichaam/ de fabriek beter tot zijn recht komt. Vanaf 1910 schreef hij het op. Alexander leefde niet in de tijd van beeldschermen. Hij heeft weinig goeds over voor de werkhouding van mensen aan hun bureau terwijl ze schrijven en de pen vasthouden als een steekwapen. Bij mij borrelt nu het beeld op van een tiener op een fatbike met de rug in een houding waar een banaan jaloers op is.
De heenreis
19 aug ’25 >> Drie boeken had ik willekeurig van de nog-te-lezen-plank gehaald en meegenomen op vakantie. Of willekeurig überhaupt bestaat laat ik voor het gemak maar even in het midden, het formaat was een selectie criterium. Terwijl ik net het museum over de gebroeders Grimm in Kassel had bezocht kom ik tot de ontdekking dat de schrijfster een hoofdstuk hieraan gewijd heeft. Niet zozeer aan het leven van de gebroeders; dat is waar het museum over verhaald maar over het sprookje ‘de gouden vogel’. De schrijfster weet met gemak de verbinding te leggen tussen de gouden vogel van Grimm en Elia op de Horeb (1 Koningen) om daar vervolgens een gedicht van een Gestapo gevangene en een tekst uit 1300 over eeuwige wijsheid in te vlechten. En dan vergeet ik Psalm 139.
Zieleneters
14 aug ’25 >> Sinds de start van mijn voorbereidingen voor Nijmegen zie ik de reiger. Alsof hij mij volgt. Om dan tot mijn verbazing te zien dat het boek dat ik tijdens mijn rondreis in Duitsland lees, een reiger op de kaft heeft. In dit boek is de reiger het wapen van de familie Duclos. Hun reiger heeft een slang in zijn bek, dit beeld de overwinning van Christus op satan uit. Het boek verteld op een beschrijvende en verhalende manier over de gevolgen van occultisme. Zoals over Timo uit Oeganda, hij vluchtte.
Belofte maakt schuld
2 aug ’25 >>Terwijl ik zoekend ben naar een nieuwe koffietent met goddelijke brownies, waar ik met mijn laptop mag zitten, borrelt Nijmegen weer omhoog. Eerlijk is eerlijk, het komt met bakken uit de hemel en daarmee is Job ver weg en de brownie Hemel is niet meer. Nijmegen. Het is toch bizar hoe mijn brein werkt. In 2017 zag ik iedere dag, nog geen uur na de start, een bakkerskraam. Half omgedraaid liep ik door. Doorlopen. Doorlopen. Doorlopen. Nu weet ik dat het drie van de vier dagen was en die croissants zijn echt Goddelijk.